Ako ay isang pastor at nagtatrabaho at nangangaral ako para sa Panginoon sa loob ng maraming taon. Sa tuwing binubuksan ko ang Bibliya, Nakita ko ang mga salita na nakasulat sa Mateo 13:53–57 na kung saan nagsasabing: “Nang matapos ni Jesus ang mga talinghagang ito, ay umalis siya doon. At pagdating sa Kaniyang sariling lupain, ay Kaniyang tinuruan sila sa kanilang sinagoga, ano pa’t sila’y nangagtaka, at nangagsabi, Saan kumuha ang taong ito ng ganitong karunungan, at ng ganitong mga makapangyarihang gawa? Hindi baga ito ang anak ng anluwagi? hindi baga tinatawag na Maria ang Kaniyang ina? at Santiago, at Jose, at Simon, at Judas ang Kaniyang mga kapatid? At ang Kaniyang mga kapatid na babae, hindi baga silang lahat ay nanga sa atin? Saan nga kumuha ang taong ito ng lahat ng ganitong mga bagay? At Siya’y kinatisuran nila.” At pati ang Juan 19:6–7 na kung saan nagsasabing: “Pagkakita nga sa Kaniya ng mga pangulong saserdote at ng mga punong kawal, ay sila’y nangagsigawan, na sinasabi, Ipako Siya sa krus, ipako siya sa krus! Sinabi sa kanila ni Pilato, Kunin ninyo Siya, at ipako ninyo Siya sa krus: sapagka’t ako’y walang masumpungang kasalanan sa Kaniya. Nagsisagot sa kaniya ang mga Judio, Kami’y mayroong isang kautusan, at ayon sa kautusang yaon ay nararapat Siyang mamatay, sapagka’t Siya’y nagpapanggap na Anak ng Dios.”
Sa tuwing binabasa ko ang mga salitang ito, hindi ko maiwasang isipin: “Kapag isinasagawa ng Panginoong Hesus ang Kanyang gawain, maraming tao ang tumatanggi sa Kanyang pagkakakilanlan at kakanyahan dahil lumalantad Siyang normal at ordinaryo, at itinuturing nila Siya bilang isang karaniwan tao. Ang mga punong pari ng mga Judio, eskriba at Pariseo sa partikular ay nalalaman nang mabuti na ang mga himala na isinagawa at ang daan na ipinangaral ng Panginoon ay nagmula sa Diyos, ngunit hindi lamang na hindi nila sinaliksik o sinisiyasat ang daang ito nang may pusong may takot sa Diyos, sa kabaligtaran, umasa sila sa kanilang mga kuro-kuro at haka-haka upang hatulan ang Panginoong Jesus bilang walang iba kundi ang anak ng isang karpintero, at sila ay lumapastangan laban sa Panginoon, na sinasabi na pinalalayas Niya ang mga demonyo dahil Siya ay prinsipe ng mga demonyo. Sa huli, sila ay nagkipag-sabwatan sa mga awtoridad ng Roma at ipinako sa krus ang Panginoong Jesus. Ang Diyos ay napakataas, kaya bakit sinasadya niyang pumili ng ganoong normal, karaniwan anyo upang pumarito sa gitna ng tao at isagawa ang Kanyang gawain? Kung ang Diyos ay ipinanganak sa isang pamilya ng hari sa isang mataas at marangal na anyo at alinsunod sa pamamaraan ng isang mahusay na tao, kung gayon hindi lamang ang mga Pariseo ngunit ang lahat ng mga tao sa Israel ay madaling tatanggapin ang ebanghelyo ng Panginoong Jesus.” Ang isyung ito ay gumugulo sa akin sa mahabang panahon.
Upang linawin ang isyung ito, maraming beses akong nanalangin sa Panginoon, kumunsulta ako sa Bibliya at nagbasa ako ng maraming mga espirituwal na libro, ngunit hindi ko nakita ang sagot. Nang maglaon, nakilala ko ang isang kapatid na babae na Kristiyano na maalalahanin at may pag-unawa, at sa tuwing nakikipag-usap siya tungkol sa Bibliya, palagi siyang may natatanging pag-unawa at liwanag. Sa pamamagitan ng pagsasaliksik at pakikipagbahagian sa kanya, sa wakas ay naintindihan ko na ang pagdating ng Panginoong Jesus sa gitna ng tao upang maisagawa ang Kanyang gawain sa isang karaniwan anyo na nagtataglay ng isang malalim na kahulugan. Nang ang mga punong pari, eskriba at Pariseo nang panahong iyon ay nakita ang mga propesiya tungkol sa pagdating ng Mesiyas, umaasa sila sa kanilang mga paniwala at imahinasyon at naniniwala na ang Mesiyas ay ipapanganak sa isang palasyo. Ang hindi inaasahan ng mga tao ay na ang Panginoong Jesus ay nagsuot ng anyo ng isang karaniwan tao, Siya ay ipinanganak sa isang sabsaban, lumaki Siya sa pamilya ng karpintero sa Bethlehem sa lupain ng Judea, at namuhay Siya ng isang normal na buhay. Nang ang Panginoong Jesus ay nagsimulang isagawa ang Kanyang gawain, hindi Niya kailanman sinabi na Siya mismo ang Diyos, ngunit sa halip ay pinangunahan lamang Niya ang Kanyang mga alagad upang magtrabaho at mangangaral saanman sila napunta at ipinangaral Niya ang ebanghelyo ng pagsisisi. Ginamit niya ang wika na maiintindihan ng mga tao ng panahong iyon upang magbigay, pinaliwanagan at tinulungan ang mga sumunod sa Kanya. Kumakain siya kasama ng mga makasalanan, nagpatawad ng mga patutot, nanirahan kasama ng Kanyang mga alagad at naghugas ng kanilang mga paa, at iba pa. Ang mga disipulo na sumunod sa Panginoong Jesus ay lahat nagnanais na marinig nila Siya na mangaral ng ebanghelyo ng kaharian ng langit, at sa kanilang pakikipag-ugnay sa Panginoon, lahat sila ay nakakita ng pagiging kaibig-ibig ng Panginoon, ng Kanyang awa at Kanyang kapitagan, madaling lapitan, at silang lahat ay tinawag Siya na “ang mahal na Tagapagligtas na si Jesus.” Ang kataas-taasang at banal na Diyos na personal na nagkatawang-tao sa anyo ng isang ordinaryo at normal na tao, tiniis Niya ang malaking kahihiyan ng dumating sa gitna ng mga tiwaling sangkatauhan nang lihim, at isinagawa Niya ang gawain upang mailigtas ang sangkatauhan sa katahimikan at karimlan; Hindi itinuturing ng Diyos ang Kanyang sarili na mataas at makapangyarihan o ipinagparangya ang Kanyang sarili upang sambahin Siya ng mga tao. Mula rito, makikita natin ang mapagpakumbaba at nakatagong kakanyahan ng Diyos, at makikita natin ang tunay na pag-ibig at awa ng Diyos sa tao. Isipin lamang: Kung ang mga bagay ay talagang tulad ng naiisip natin at ang Panginoong Jesus ay ipinanganak sa palasyo na may isang mataas at marangal na anyo, na may kamangha-manghang hitsura at may higit sa karaniwan na kapangyarihan, ang mga mababang-ipinanganak na Judiong tapat ay maniniwala na ang Panginoong Jesus ay higit sa kanilang kayang maabot dahil sa Kanyang mataas at marangal na anyo at ang Kanyang kilalang katayuan, at hindi sila mangangahas na lumapit sa Kanya. Ito ay tiyak na dahil ang Panginoong Jesus ay lumitaw na normal at karaniwan, sapagkat Siya ay dumating sa gitna ng tao na mapagpakumbaba at sa lihim at dahil ginamit Niya ang likas na wika ng tao upang magsalita at gumawa at magbigay ng mga pangangailangan ng tao na ang mga matapat na Hudyo ay natagpuan ito na madaling lumapit sa Panginoon at makamit ang Kanyang kaligtasan. Noon lang, napag-alaman ko kung gaano kalaki ang pag-ibig ng Panginoong Jesus para sa sangkatauhan, at napagtanto ko na ang pag-gawa Niya sa gitna ng mga tao sa isang karaniwan anyo ay ginawa upang mas maayos na mailigtas ang tao.
Pagkaraan, nagsaliksik muli kami ng kapatid na babae sa Bibliya at natuklasan namin na nakatago sa loob na ang pagdating ng Panginoong Jesus upang gumawa sa isang karaniwan, normal na anyo sa gitna ng sangkatauhan ay ang karunungan ng Diyos. Pinagmamasdan ng Diyos ang buong mundo at higit pa kaya sinusuri Niya ang kailaliman ng puso ng tao. Alam ng Diyos na, bagaman mayroong maraming nanampalataya sa Kanya, maliit na minorya lamang sa kanila ang tunay na naniwala sa Kanya at nauhaw sa katotohanan. Ang Diyos ay lumitaw sa anyo ng isang karaniwan tao upang paghiwalayin ang mga tunay na naniniwala sa Kanya at uhaw sa katotohanan mula sa gitna ng pulutong na naniniwala sa Diyos. Ang mga taong ito ay hindi binibigyan pansin ang panlabas na hitsura ni Jesus ngunit nakilala Siya bilang Panginoon at nakilala ang tinig ng Panginoon mula sa Kanyang mga salita at gawa. Ang mga hindi tunay na naniniwala sa Diyos, ang hindi nauuhaw sa katotohanan at humiling lamang sa kanilang pagpuno ng tinapay na nakatuon lamang sa nakikitang panlabas na anyo ng mga bagay, at nang makita nila ang Panginoong Jesus sa karaniwan, normal na anyo ng isang tao, tinanggihan nila Siya. Ang mga taong ito ay tiyak na ang mga nailantad at binunot ng gawain ng Panginoong Jesus. Sinabi ng Panginoong Jesus, “Dinirinig ng Aking mga tupa ang Aking tinig, at sila’y Aking nakikilala, at sila’y nagsisisunod sa Akin” (Juan 10:27). Tulad ng naitala sa Bibliya, halimbawa, ang mga alagad na sina Pedro, Juan, Andres, Nathaniel at iba pa at ilang karaniwang mga tao ay hindi nakatuon sa panlabas na hitsura ng Panginoong Jesus, ngunit sa halip ay nakatuon sila sa pakikinig sa paraan ng Kanyang pangangaral. Dahil mahal nila ang katotohanan at nauuhaw sa katotohanan, nakuha nila ang pagliliwanag ng Banal na Espiritu, nakilala nila ang tinig ng Diyos at bumaling sila sa Panginoon. Ang mga Pariseo noong panahong iyon, gayunpaman, ay hindi nag-iingat upang hanapin ang katotohanan, ngunit sa halip ay nakatuon lamang sa paghatol sa mga tao at mga bagay sa pamamagitan ng kanilang panlabas na hitsura. Nang makita nila ang Panginoong Jesus na lumilitaw na karaniwan at normal, nang walang anumang kapangyarihan o impluwensya, nang walang anumang katanyagan o prestihiyo, at tumingin nang walang kabuluhan sa kanilang sariling mga haka-haka at mga paniwala, hinatulan nila ang Panginoon at nilapastangan Siya, ginawa nila ang kanilang makakaya upang maghanap ng pagkakamali sa Kanya, at sila ay lantad na hinatulan at nilabanan ang Panginoon. Isipin lamang: Kung ang Diyos ay ipinanganak sa pamilya ng isang hari tulad ng naisip ng maraming tao na gagawin Niya, at kumuha Siya ng isang mataas at marangal na anyo, paano kaya magaganap ang mga bagay? Masasabi nating tiyak na ang mga pari na Hudyo, eskriba at Pariseo ay hindi tututol sa Panginoon. Sa kabaligtaran, sila nga ay magsisi-sunod sa Panginoong Jesus, at kung gayon paano maihahayag ang kanilang kalikasan na kumaka-laban sa Diyos at kakanyahan? Hindi ba’t ang mga mapagpaimbabaw na iyon ay makapapasok sa bahay ng Diyos? Sa sandaling iyon, sa wakas nakita ko na ang mas normal at karaniwang anyo ng Panginoong Jesus, mas maraming mga tao ang hahamak sa Kanya, at ang higit na kapaki-pakinabangan nito ay ang paglalantad sa mga tao. Ang Diyos talaga ay napaka-marunong!
Nang naunawaan ko na ang mga bagay na ito, naging malinaw ang aking puso. Kaya ang Panginoong Jesukristo ay kumuha ng isang karaniwang, normal na anyo upang maisagawa ang Kanyang gawain sa dalawang kadahilanan: Ang isa ay upang ilapit ang distansya sa pagitan ng ating sarili at ng Diyos, upang gawing mas madali para sa atin na makipag-ugnay sa Diyos, makilala ang Diyos at makamit ang Kanyang kaligtasan, at sa gayon ay magkaroon ng kaalaman sa Kanyang mapagpakumbaba at nakatagong disposisyon. Ang isa pang kadahilanan ay ang karaniwang anyo ng Panginoong Jesus ay naglantad sa mga tunay na naniniwala sa Diyos at nauuhaw sa katotohanan, pati na rin sa mga hindi nagmamahal sa katotohanan, na napopoot sa katotohanan, na laging nililimitahan ang Diyos batay sa mga itsura, at ang mga napuno ng malabong mga imahinasyon tungkol sa Diyos. Mula rito, nakita ko na kahit papaano isinasagawa ng Diyos ang Kanyang gawain at kahit anong anyo ang Kanyang gagawin upang lumitaw sa gitna ng tao, ang kalooban ng Diyos ay nasa likuran ng lahat ng ito. Mas higit na salungat sa ating mga paniniwala at imahinasyon ang gawain ng Diyos ay, ang higit na karunungan ng Diyos ay nasa loob nito; hindi tayo dapat gumawa ng mga walang katuturan na mga paghuhusga, bagkus maaari lamang humingi at sumunod. Salamat sa Panginoon! Sa pagsasaliksik sa aspetong ito ng katotohanan, hindi ko maiwasang makaramdam ng paggalang sa Diyos sa aking puso. Naisip ko kung paano natutupad ang lahat ng mga propesiya tungkol sa pagbabalik ng Panginoon at na ang Panginoon ay talagang maaaring nakabalik na. Naisip ko rin kung paano ko dapat pakitunguhan ang pagbabalik ng Panginoon at nagpasya na dapat kong matutunan ang leksyon ng mga Pariseo at hindi makikitungo sa bagay na ayon sa aking sariling mga paniniwala at imahinasyon. Napagpasyahan kong dapat akong maging katulad nina Pedro at Nathaniel at tumutok sa pagkilala sa tinig ng Diyos, sapagkat sa ganoon lamang na hindi ako makagagawa ng kamalian na pagkondena sa Diyos at paglaban sa Diyos.
Salamat sa pagliliwanag at pag-gabay ng Diyos! Amen!
Rekomendasyon: