Ako ay naghanap ng marami sa mundo upang maging Aking mga alagad. Kabilang sa kanila ay iyong mga nagsisilbing mga pari, iyong mga namumuno, iyong mga bumubuo sa mga anak, iyong bumubuo sa mga tao, at iyong mga nagbibigay serbisyo. Pinaghiwa-hiwalay Ko sila sa iba’t ibang kategorya alinsunod sa katapatan ng tao sa Akin. Kapag napagbukud-bukod na ang lahat ng tao ayon sa kanilang uri, iyon ay, kapag ang kalikasan ng bawat uri ng tao ay naipahayag, Aking ibibilang kung gayon ang bawat tao sa kanilang nararapat na uri at ilalagay ang bawat uri sa kanilang naaangkop na lugar sa gayon ay maaari Kong matupad ang Aking layunin para sa kaligtasan ng sangkatauhan. Kaugnay nito, tinatawag Ko ang mga grupo ng mga nais Ko na maligtas upang bumalik sa Aking tahanan, at pagkatapos ay pinapayagan Ko ang lahat ng mga ito na tanggapin ang Aking gawain sa mga huling araw. Kasabay nito, Aking pinagbukud-bukod ang mga tao ayon sa uri, at pagkatapos ay ginagantimpalaan o pinarurusahan ang bawat isa batay sa kanilang mga gawa. Ganyan ang mga hakbang na bumubuo sa Aking gawain.
Ako ay nakatira ngayon sa mundo at namumuhay kasama ang mga tao. Ang lahat ng mga tao ay nakararanas ng Aking gawain at sinusubaybayan ang Aking salita, at kasama nito Aking ipinagkakaloob ang lahat ng mga katotohanan sa bawat isa sa Aking mga tagasunod upang sila ay tumanggap ng buhay na mula sa Akin at sa gayon ay magkaroon ng daan na susundan. Sapagka’t Ako ang Diyos, Tagapagbigay ng buhay. Sa panahon ng Aking maraming taon ng gawain, ang tao ay nakatanggap ng marami at marami rin ang naibigay, ngunit sinasabi Ko pa rin na ang tao ay hindi totoong naniniwala sa Akin. Sapagka’t ang tao ay basta na lamang kumikilala sa panlabas, na Ako ang Diyos, at hindi sumasang-ayon sa katotohanan na Aking sinasabi at, lalong hindi, isinasagawa ang katotohanan na Aking hinihingi sa kanya. Ibig sabihin, kinikilala lamang ng tao ang pagiral ng Diyos, ngunit hindi ang katotohanan; kinikilala lamang ng tao ang pagiral ng Diyos, ngunit hindi ang buhay; kinikilala lamang ng tao ang pangalan ng Diyos, ngunit hindi ang Kanyang diwa. Dahil sa kanyang sigasig, ang tao ay kasuklam-suklam sa Akin. Sapagkat gumagamit lamang ang tao ng mga salitang nakalulugod sa tainga upang linlangin Ako, at walang sumasamba sa Akin nang may tapat na puso. Ang inyong mga salita ay nagtataglay ng tukso ng ahas; higit pa, ang inyong mga salita ay sukdulang mapagmataas, isang mistulang proklamasyon ng arkanghel. Bukod diyan, ang inyong mga gawa ay gula-gulanit at punit sa isang kahiya-hiyang antas; ang inyong walang habas na mga nais at mapag-imbot na intensyon ay hindi kanais-nais na marinig. Kayong lahat ay naging mga gamu-gamo sa Aking bahay at mga bagay na dapat itapon ng may pagkamuhi. Dahil walang sinuman sa inyo ang nagmamahal sa katotohanan, tanging mga tao lamang na naghahangad ng biyaya, ng pag-akyat sa kalangitan, na makita ang kagila-gilalas na pangitain ni Cristo gamit ang Kanyang kapangyarihan sa lupa. Ngunit naisip ba ninyo kung paano ang isang taong tulad ninyo na sukdulang naging masama, na hindi nakakaalam kung ano ang Diyos, ay maaaring maging karapat-dapat na sumunod sa Diyos? Papaano kayo makakaakyat sa langit? Paano kayo magiging karapat-dapat na masaksihan ang kadakilaan, na walang katulad na karingalan? Ang inyong mga bibig ay puno ng mga salita ng panlilinlang at masasamang salita, ng pagkakanulo at kapalaluan. Kailanman ay hindi kayo nagsalita ng katapatan sa Akin, walang mga banal na salita, walang mga salita ng pagpapasakop sa Akin kapag naranasan ang Aking salita. Ano, sa katapusan, ang pananampalataya ninyong ito? Ang inyong mga puso ay puno ng mga pagnanais at kayamanan; ang inyong mga pag-iisip ay puno ng mga bagay na materyal. Araw-araw, kinakalkula ninyo kung paano makakakuha sa Akin, sinusuri kung gaano karaming kayamanan at kung gaano karaming mga materyal na bagay ang inyong natamo mula sa Akin. Araw-araw, mas lalo kayong naghihintay ng mas maraming biyayang bumaba sa inyo nang sa gayon ay masiyahan kayo sa mas higit at kaaya-ayang mga bagay. Iyon ang nasa inyong mga isipan sa bawat sandali at hindi Ako o ang katotohanan na nagmumula sa Akin, sa halip ang inyong asawang lalaki (asawang babae), mga anak na lalaki, mga anak na babae, o kung ano ang kinakain ninyo at isinusuot, at kung paano kayo masisiyahan sa mas higit at mas kaaya-aya. Kahit pa punuin ninyo ang inyong sikmura hanggang sa umapaw ito, hindi ba’t nakahihigit lang kayo ng kaunti sa isang bangkay? Kahit pa palamutian ninyo nang marangya ang inyong anyo, hindi ba’t kayo pa rin ay isang naglalakad na bangkay na walang buhay? Nagpapakahirap kayo alang-alang sa kapakanan ng inyong sikmura hanggang sa tubuan na kayo ng puting buhok, subalit wala man lang handang magsakripisyo ng kahit isang hibla man lang ng kanyang buhok para sa Aking gawain. Palagian kayong nagmamadali, pinapagod ang katawan, at pinahihirapan ang inyong utak, para sa kapakanan ng inyong laman, at ng inyong mga anak na lalake at babae, gayon ma’y wala ni isa man sa inyo ang nagpapakita ng anumang malasakit para sa Aking kalooban. Ano pa ang nais ninyong matamo mula sa Akin?
Hindi Ako kailanman nagmamadali sa Aking gawain. Gaano man Ako sundin ng tao, gagawin Ko ang Aking gawain alinsunod sa bawat hakbang, alinsunod sa Aking plano. Bagaman maaaring ikaw ay maghimagsik nang lubos laban sa Akin, hindi Ko pa rin inihihinto ang Aking gawain at patuloy pa ring binibigkas ang mga salitang nais Ko. Aking tinatawag sa Aking bahay ang lahat ng Aking itinalaga upang maging tagapakinig ng Aking salita, at pagkatapos ay inilalagay ang lahat ng mga sumusunod at nananabik sa Aking salita sa harapan ng Aking trono. Yaong mga tumatalikod sa Aking salita, yaong mga hindi nakasunod at nagpasakop sa Akin, at yaong mga hayagang sumasalungat sa Akin, ay itatakwil lahat sa isang tabi upang hintayin ang kanilang huling kaparusahan. Ang lahat ng mga tao ay namumuhay sa kasamaan at sa ilalim ng kamay ng masama, kaya hindi marami sa mga taong sumusunod sa Akin ang talagang nagnanais ng katotohanan. Ibig sabihin, hindi sumasamba ang karamihan sa Akin nang may tapat na puso o nang may katotohanan, ngunit sinusubukang kunin ang Aking tiwala sa pamamagitan ng kasamaan, paghihimagsik, at mga hakbanging mapanlinlang. Sa kadahilanang ito kaya Ko sinasabi na, “Marami ang mga tinawag, datapuwa’t kakaunti ang mga nahirang.” Ang lahat ng mga tinawag ay naging labis ang kasamaan at namumuhay sa parehong panahon, ngunit ang mga taong hinirang ay iyon lamang pangkat na naniniwala at tinatanggap ang katotohanan at isinasagawa ang katotohanan. Ang mga taong ito ay isa lamang napakaliit na bahagi ng kabuuan, at mula sa mga taong ito Ako ay makatatanggap ng higit pang kaluwalhatian. Sinukat batay sa mga salitang ito, alam ba ninyo kung kayo ay kabilang sa mga hinirang? Ano ba ang inyong magiging katapusan?
—Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Marami ang Tinawag, Datapuwa’t Kakaunti ang Nahirang
